🎙️ऐका
⏹️थांबवा
लोकजागरण भाग ४
सुखासीनता पूर्णतः घातकारी ।
आहे कां कुणी भोवताली उपाशी ।
अलंकार वस्त्रे तनू भूषविती ।
जगावे कधीं ना स्वतःच्या सुखार्थ ।
पेराल ते उगवते,खलु विश्वसत्य ।
पुठ्ठा न रक्षूं शकतो कधीं ग्रंथज्ञान ।
नका नीती तत्वे लिहूं पुस्तकांत ।
नसे इंग्रजी दूध हें वाघिणीचे ।
कशी वाती वाचून तेवेल ज्योती ।
नसे ज्या मनीं देश धर्माभिमान ।
किती हि जरी सत्य हें श्रेष्ठ जाणा ।
जिभे सारखे नाही कोणी खट्याळ ।
जधी सिंह होई नखे दंतहीन ।
विना देव देवालयाला न अर्थ ।
विषाचे विना कां विषाच्या सहित ।
किती हि जरी द्रव्य लाभे कुणाला ।
आम्ही वीतरागी बनूं कर्मयोगी ।
लढावूं चढावूं करू हिन्दुजाती ।
अलंकार देहास शृंगारण्याला ।
विना वासनाअंत ना कोणी संत ।
विवेके त्यजूं मोह आसक्ति दोन्ही ।
सुखाच्या सदा पाठलागांत मग्न ।
निसरड्यावरी पाय पडता पडाल ।
स्तुतीनें कधींही न हुरूळूनी जावे ।
असूं वा नसु स्वामी आम्ही जगावे ।
शोभायमान करतील,न रक्षतील ।
स्वतःची फळे ना कधीं वृक्ष खाती ।
किती हि जरी क्रोध आला मनांत ।
मना एवढा ना उकिरडा जगांत ।
म्हशीचे रुचीचे नसे कांही नाते ।
कसे श्वाननेतृत्व मानील सिंह ।
सुखाला त्वरें देऊनि सोडचिठ्ठी ।
धरुं शत्रूता दुर्गुणांशीं सदैव ।
कणभर मीठ पडता, दूध संपूर्ण नासे ।
क्षणा एवढें मौलीक कांहीं नाही ।
कसें लांडगे शेळी सांभाळतील ।
जगीं गंध जन्मे फुलांच्या कुशीत ।
म्हणे जो हवा थोडकासा विसावा ।
कधीं चावते श्वान ना भुंकणारे ।
बैलास कडबा धन्यासाठीं ज्वारी ।
सदा नाग बळकावितो वारुळाला ।
इतिहास वाचू विचारू स्वतःला ।
जरी माजला बोकड मार्गीं आला ।
जरी कां पराभूत झाला रणांत ।
गरुडा गिधाडा मधें स्पष्ट भेद ।
मिळे राहवया खावया पंजरांत ।
रुचीहीन लागे मिठावीण अन्न ।
मनीं वासनांचा असे जो आसक्त ।
कसा कोंबडीपोटी जन्मे गरुड ।
असे काळ खाण्यास धरणीस भार ।
निवडुंग हलव्यास फणसास काटे ।
युद्धांत इंद्रधनु ना उपयुक्त शस्त्र ।
सारा समाज ढवळूं घुसळून काढूं ।
अग्नींत काष्ठ जळते वितळे हि लोणी ।
कांचनमृगास बघुनी जरी कां भुलाल ।
आनंद होईल जगां उदिताच मित्र ।
घुसळूनी पाणी कधीं काय निघेल लोणी? ।
लावून मिरची कधीं ना उपजेल ऊस ।
उपनेत्र घालूनी कुणी झोपी गेला ।
कल्पांतिही पियुष ना कधीं नासणार ।
🏰 श्री शिवप्रतिष्ठान, हिन्दुस्थान 🏰
मुख्य ठिकाण